In 2015 heb ik een tamme pyrrhura molinea cinnamon aangeschaft er hier erg van genoten. Toe we echter in 2017 van vakantie terugkwamen bleek "het" na vier weken toch niet zo handtam meer te zijn, zelfs behoorlijk bijterig. 

Omdat ik het toch wel heel leuk vond, wilde ik proberen er mee te gaan kweken en dan één van de jongen weer handtam te gaan maken.

Hoewel ik gezien zijn bijterigheid het vermoeden had dat het een pop was besloot ik toch eerst maar een dna onderzoek te laten doen. Terecht , want mijn vooroordeel werd genadeloos afgeslacht : Zij bleek een hij te zijn.

Op een zonnige zaterdagochtend gezellig met Riet naar Friesland gereden om een pop voor hem te halen.

Het samenvoegen was eigenlijk wel spannend. Zou het moord en doodslag worden ??? Als ik op de kamer kwam bleef hij me continu volgen en iets van het handtamme hield hij over zich. Meer aandacht voor mij dan voor z'n nieuwe partner.  Dus deze twee verkocht en in Dalfsen een nieuw koppel gehaald, nu in de turquoise mutatie.

Een ieder meent zijn valk een uil te zijn, dus voor mij is het een hele mooie man!!

Nadat zij al eind november een eerste ronde van zes eieren gelegd had, waarvan er vier bevrucht bleken te zijn, kwam hier helaas geen van uit. De jongen bleken zo ongeveer halverwege allemaal afgestorven.

In januari volgde een tweede legsel, opnieuw zes stuks. Ditmaal vier bevrucht.

Uitgaand van na dag vier broeden zou 27 januari het eerste jong zo ongeveer uit moeten komen en inderdaad was het eerst ei aangepikt. Helaas bleef het daar ook bij, het jong vlak voor het uitkomen dood.

Op 30 januari was het echter wel raak : Jong 1 lag in het nest!